I am still here...

Vele bewoners van de Northern Lights Vallei zullen mijn naam niet meer kennen, vele bewoners zijn mijn hele ziel vergeten, ik ben allang uit het gedachtegangen verdwenen. Niemand spreekt meer mijn naam uit, zelfs de wind verspreid niet meer mijn woorden. Ik ben een legende geworden, een vergeten legende. Mijn naam is een groot mysterie voor het leven geworden. Terwijl ik altijd zo dichtbij het leven ben, ik ben een met het leven. Ik draag de wijsheid van de essentie met mij mee. Eeuwen geleden werd ik nog vereerd, ik was wat de zon voor de maan was. Mijn naam was geen fluistering, nee mijn naam was net zo bekend als de stille ondoorgrondelijke oceaan. De bewoners voelde mijn aanwezigheid, ik was overal en nergens. Natuurgeesten dwaalde eeuwen geleden nog door de vallei heen, wij waren de vallei! Wij ademde het aanwezige leven in en uit. Bewoners maakte hele altaren voor ons om ons te eren en te danken. De natuurgeesten zijn de beschermheren van de natuur, wij beschermen de vallei tegen wie kwade bedoelingen in zich heeft.
Ook al is de vergetelheid mijn vaste compagnon geworden, ik dwaal nog steeds geluidloos door de bossen heen.
Soms, heel soms, voelt een bewoner mijn aanwezigheid nog, diegene werpt een blik wat zich achter hem bevind, maar ik bevind me toch in de schaduwen[.